Darkplace, a place with poetry and history |
|
Bretagne aan de atlantische oceaan met je stranden en rotsen,
waar de golven s'winters beuken en gewelddadig knotsen.
Je schoonheid is ongeevenaard en vol onbekend verlangen naar de rust,
als s'zomers de pieren je natuurlijke ongedurigheid hebben gesust.
Vele wolken vliegen vlammend over de zachtgele volle stranden,
niet gehinderd zoals de zee door onwrikbare witte wanden.
Een schip gaat varen met die onzochtbare wind, voorzichtig en gedwee,
je laat hem komen, niemand weet wat doe je daar nu mee.
De wandelaars op de kust zien een stip aan de horizon verdwijnen,
alleen jij weet of die eerlijke zeelui nog ooit voor de kust zullen verschijnen.
En mogen ze het zicht van de naderende haven weer aanschouwen,
dan weten de wandelaars, die zee is toch wel eens te vertrouwen
next
back
|