Darkplace, a place with poetry and history   

































|   home
Poetry's from Holland   |   Lees deze gedichten   |   Lees deze gedichten uit Holland   |   Darkplace Voorwoord   |   Sarajevo   |   Frivole Echtenraayer   |   Zilveren nachtmuziek   |   Het marmeren monument   |   sprekend gevoel   |   Besneeuwde hellingen   |   Diepe onmacht   |   Wandelende vioolkist   |   Strijd en geborgenheid   |   Hoffelijkheid   |   Roemloos dwalen   |   Granieten wanden   |   De donkere tunnel   |   Een terugkerende klucht   |   Een helder moment   |   Kijk niet naar me   |   Culturele hoogstandjes   |   Het Hradcanykasteel   |   Aan de waal   |   Rhein im flammen   |   De voorzitter   |   De Karolingsche kapel   |   Burgers aan de maas   |   Het oude zwembad   |   De penningmeester   |   Die avond in Arcen   |   Stuk onbenul   |   Trotse muzikanten   |   De herinneringen   |   Die Amsterdamse bol   |   Het kerstgedicht   |   De normtijden   |   De koffiedames   |   Hooghartig gesnebbel   |   De Nedinscotoren   |   Beste ouders   |   Het sinterklaasschrijven   |   De blauwe slofjes   |   Het dochtertje   |   Vertrouwt   |   Miene Guus   |   Het vergeten katyn   |   Fullmoon   |   donkere zuchten   |   eindeloos wandelen   |   streaming minds   |   Een hoog gehalte   |   Bebloede ogen   |   Spiegel gedachten   |    verleden   |   naamloos vennootschap   |   Grote steden   |   Achterover leunen   |   bretagne   |   donder en bliksem   |   Geloof er niks van   |   ik ben kwaad   |   cynisme   |   In de wolken   |   Oversteek zonder einde   |   Kasteelmysteries   |   De auteur gaat vertrekken   |   The auteur
bretagne
Bretagne aan de atlantische oceaan met je stranden en rotsen,
waar de golven s'winters beuken en gewelddadig knotsen.

Je schoonheid is ongeevenaard en vol onbekend verlangen naar de rust,
als s'zomers de pieren je natuurlijke ongedurigheid hebben gesust.

Vele wolken vliegen vlammend over de zachtgele volle stranden,
niet gehinderd zoals de zee door onwrikbare witte wanden.

Een schip gaat varen met die onzochtbare wind, voorzichtig en gedwee,
je laat hem komen, niemand weet wat doe je daar nu mee.

De wandelaars op de kust zien een stip aan de horizon verdwijnen,
alleen jij weet of die eerlijke zeelui nog ooit voor de kust zullen verschijnen.

En mogen ze het zicht van de naderende haven weer aanschouwen,
dan weten de wandelaars, die zee is toch wel eens te vertrouwen   





next

back