Darkplace, a place with poetry and history  

  |   home
Poetry's from Holland   |   Lees deze gedichten   |   Lees deze gedichten uit Holland   |   Darkplace Voorwoord   |   Sarajevo   |   Frivole Echtenraayer   |   Zilveren nachtmuziek   |   Het marmeren monument   |   sprekend gevoel   |   Besneeuwde hellingen   |   Diepe onmacht   |   Wandelende vioolkist   |   Strijd en geborgenheid   |   Hoffelijkheid   |   Roemloos dwalen   |   Granieten wanden   |   De donkere tunnel   |   Een terugkerende klucht   |   Een helder moment   |   Kijk niet naar me   |   Culturele hoogstandjes   |   Het Hradcanykasteel   |   Aan de waal   |   Rhein im flammen   |   De voorzitter   |   De Karolingsche kapel   |   Burgers aan de maas   |   Het oude zwembad   |   De penningmeester   |   Die avond in Arcen   |   Stuk onbenul   |   Trotse muzikanten   |   De herinneringen   |   Die Amsterdamse bol   |   Het kerstgedicht   |   De normtijden   |   De koffiedames   |   Hooghartig gesnebbel   |   De Nedinscotoren   |   Beste ouders   |   Het sinterklaasschrijven   |   De blauwe slofjes   |   Het dochtertje   |   Vertrouwt   |   Miene Guus   |   Het vergeten katyn   |   Fullmoon   |   donkere zuchten   |   eindeloos wandelen   |   streaming minds   |   Een hoog gehalte   |   Bebloede ogen   |   Spiegel gedachten   |    verleden   |   naamloos vennootschap   |   Grote steden   |   Achterover leunen   |   bretagne   |   donder en bliksem   |   Geloof er niks van   |   ik ben kwaad   |   cynisme   |   In de wolken   |   Oversteek zonder einde   |   Kasteelmysteries   |   De auteur gaat vertrekken   |   The auteur
De Nedinscotoren

Dit gedicht is ontstaan door water, geld en mensen,
voor zondagmorgen kan ik mij geen betere omgeving wensen.

Als langzaam boven de Venlose heide het heldere zonlicht ontwaakt,
en door zijn vroege stralen in de morgen de Nedinscotoren wordt geraakt.


Dan is het betaaldag van Hay in het Venlose zwembad aldaar
Ook hoor je hem dan roepen, zeg heb ik jou al gehad, wat raar.


En na een uurtje of twee van hebben en graaien,
probeert hij de mensen achter de balie ook nog voor koffie te paaien.


Altijd zie je zijn tevreden gezicht door het ruitje naar buiten loeren,
denkende, eens zien of ik vandaag niet Leo de mond kan snoeren.


Meestal als hij het zwembad langzaam in komt sloffen, naar onder,
weten de aanwezige mensen, Hay krijgt natuurlijk weer op zijn donder.

En moe maar voldaan zie je hem na afloop hardop denken, dat is weer gedaan,
maar natuurlijk is Leo dan al lang compleet gefrustreerd naar huis gegaan.


Maar elke zondagmorgen zal ik zoals altijd trouw wederkeren,
al zal Hay nog honderd jaar de watervriendenkas beheren.


Want de veiligheid voor de kinderen is voor mij een groot goed,
al weten veel volwassenen nog niet hoe dat nou eigenlijk moet.


Next

Back