Darkplace, a place with poetry and history  








































Zilveren nachtmuziek
Sprekend gevoel

Poetry's from Holland   |   Lees deze gedichten   |   Lees deze gedichten uit Holland   |   Darkplace Voorwoord   |   Sarajevo   |   Frivole Echtenraayer   |   Zilveren nachtmuziek   |   Het marmeren monument   |   sprekend gevoel   |   Besneeuwde hellingen   |   Diepe onmacht   |   Wandelende vioolkist   |   Strijd en geborgenheid   |   Hoffelijkheid   |   Roemloos dwalen   |   Granieten wanden   |   De donkere tunnel   |   Een terugkerende klucht   |   Een helder moment   |   Kijk niet naar me   |   Culturele hoogstandjes   |   Het Hradcanykasteel   |   Aan de waal   |   Rhein im flammen   |   De voorzitter   |   De Karolingsche kapel   |   Burgers aan de maas   |   Het oude zwembad   |   De penningmeester   |   Die avond in Arcen   |   Stuk onbenul   |   Trotse muzikanten   |   De herinneringen   |   Die Amsterdamse bol   |   Het kerstgedicht   |   De normtijden   |   De koffiedames   |   Hooghartig gesnebbel   |   De Nedinscotoren   |   Beste ouders   |   Het sinterklaasschrijven   |   De blauwe slofjes   |   Het dochtertje   |   Vertrouwt   |   Miene Guus   |   Het vergeten katyn   |   Fullmoon   |   donkere zuchten   |   eindeloos wandelen   |   streaming minds   |   Een hoog gehalte   |   Bebloede ogen   |   Spiegel gedachten   |    verleden   |   naamloos vennootschap   |   Grote steden   |   Achterover leunen   |   bretagne   |   donder en bliksem   |   Geloof er niks van   |   ik ben kwaad   |   cynisme   |   In de wolken   |   Oversteek zonder einde   |   Kasteelmysteries   |   De auteur gaat vertrekken   |   The auteur
Het marmeren monument

The autumm in Germany.                                                                                                                                                                                                                                         

Verlaten drijft een mistwolk over de Duitse wouden              
Eenzaam zilvergrijs aftekenend tegen de beboste hellingen van de winterkoude.  
   
De blauwsparren schudden langzaam nog eenmaal hun naalden in de wind,
als laatste groet aan ons, voordat ze zwijgen en een jaargetij blind.
   
De Marksburg torent trots uit boven het met ranken bezaaide land van wijn,
zoals door de eeuwen heen houdt zij nu fier de wacht am rhein
   
Waar de regen en sneeuw nu langzaam die deutsche ecke gaat overwinnen,
zal tegen de begroeide hellingen het ontkiemen weer gaan beginnen.
   
Waar de groene moezel en de blauwe rijn zich straks weer gaan verkleden,
als de zachte lentezon zich laat zien, behoort de winter tot het verleden.
                            
Hoog boven de stervelijke zal het verkilt, marmer monument ontwaken,
en zijn waarschuwing een zomer lang aan de wandelaar bewaken.
   
De met traditie doordrongen muren zullen weer historisch gaan groeien,
als bij Koblenz het water en het land mit freude opnieuw gaan bloeien.