![]() |
Hartstochtelijk begeleidt de stilte de eenzame wandelaar op het grint,
snel vlucht de wind, om de trieste schim die niet weet wat hem bezint.
Waarheen schrijdt die schaduw die zijn lang verleden wil vergeten,
vraag het nooit, probeer hem of haar terug te krijgen in het heden.
Ooit waren er tijden die konden bestemmen in de momenten van het leven,
maar meer dan eens mocht blijken dat iemand meer genegenheid kan geven.
Verraderlijk is de valkuil van de eenzame liefdelose ziel op deze aarde,
zwijgend gaat de tijd voort, zonder te weten waarom dit zich openbaarde.
Uitgesproken gevoel zal ooit in de verte de macht gaan bepalen,
waarmee een vertrouwd eind wordt gevonden in dit roemloos dwalen.
Vertrouwen, de eis bij het erkennen van de afhankelijkheid voor iemand,
zorgt dat liefde overwint, en de mistroostigheid voor altijd strandt.
|
![]() |
||||||||||