![]() |
Een gedicht om nooit te vergeten, ontstaan uit een zuiver geweten,
Waar zilver glinsterend de maas zijn weg zoekt door het land,
Zichtbaar in het
De Venlose toren zijn silhouet uitstrooit over mens en dier,
hierin koesteren zich beroemde muzikanten,brengers van lol en plezier.
In het Rheinland loopt hun klinkende naam al jaren parallel,
met Dusseldorfer opera en extravagant Frankfurter muziekspel.
Waar eeuwen lang de Loreley werd bezongen en fraai bedicht,
is de prinses van de rots gevallen, voor de Echtenraayer tonen gezwicht.
Am Rhein van Remagen tot Bonn, van Braubag tot Koblenz
Het frivole en bekende geluid van hun trompet kent geen grens.
Het communistich geweld in Slovakijen mocht al jaren geleden verstommen,
daar waar nu hun befaamde vingers zich over de ventielen krommen.
Veelgeprezen in steden langs Rijn, Moezel en Maas,
geven zij altijd hun kunnen, de Horsterweg blijft de baas.
Mocht u hen eens ontmoeten of in stad, dorp of kerk,
bedenk u dan, zij doen het ook voor ons, dat is hun dankbaar werk.
Met dit gedicht wil ik mijn bewondering graag openbaren,
voor de Echtenraayer muzikanten in de loop der jaren.
Misschien dat je nu mijn oprechtheid zult herkennen,
als ik je met deze tekst in alle eenvoud ga verwennen.
|
![]() |
||||||||||