| Darkplace, a place with poetry and history |
 granieten wanden |
| Een terugkerende klucht |
 |
| De donkere tunnel |
Eenzaamheid en verlaten is een gebeuren zoals nooit tevoren, eigenlijk lijkt het niet tot het mensdom te mogen behoren.
De straf is te zwaar, maar we zullen het altijd overwinnen,
als de ongelijke, onzekere strijd nu gaat beginnen.
Herinneringen zijn een last die veelal niet zijn te dragen door mensen,
ze denken vaak terug aan die tijd van onbekommerde, mooie wensen.
Een streep door de rekening, mooi gezegd, maar de tol toch gepresenteerd,
een onbezorgde lange tijd, maar helaas is het geluk tegen gekeerd.
Een lange, donkere tunnel wacht roerloos op de strijd die komen gaat,
aan het einde een deur, ook voor jou zal het zo zijn dat hij openstaat.
Een bovendrijvende wens, laat het niet gebeuren, in deze eenzaamheid,
een enkel geluid voor de droom, we raken misschien de hoop niet kwijt.
Mocht de ervaring de mens gaan vormen zoals hij werkelijk mag wezen,
is die bovenmenselijke rit gereden, dan heeft god zich wederom bewezen.