Darkplace, a place with poetry and history  


























Roemloos dwalen
De donkere tunnel

Poetry's from Holland   |   Lees deze gedichten   |   Lees deze gedichten uit Holland   |   Darkplace Voorwoord   |   Sarajevo   |   Frivole Echtenraayer   |   Zilveren nachtmuziek   |   Het marmeren monument   |   sprekend gevoel   |   Besneeuwde hellingen   |   Diepe onmacht   |   Wandelende vioolkist   |   Strijd en geborgenheid   |   Hoffelijkheid   |   Roemloos dwalen   |   Granieten wanden   |   De donkere tunnel   |   Een terugkerende klucht   |   Een helder moment   |   Kijk niet naar me   |   Culturele hoogstandjes   |   Het Hradcanykasteel   |   Aan de waal   |   Rhein im flammen   |   De voorzitter   |   De Karolingsche kapel   |   Burgers aan de maas   |   Het oude zwembad   |   De penningmeester   |   Die avond in Arcen   |   Stuk onbenul   |   Trotse muzikanten   |   De herinneringen   |   Die Amsterdamse bol   |   Het kerstgedicht   |   De normtijden   |   De koffiedames   |   Hooghartig gesnebbel   |   De Nedinscotoren   |   Beste ouders   |   Het sinterklaasschrijven   |   De blauwe slofjes   |   Het dochtertje   |   Vertrouwt   |   Miene Guus   |   Het vergeten katyn   |   Fullmoon   |   donkere zuchten   |   eindeloos wandelen   |   streaming minds   |   Een hoog gehalte   |   Bebloede ogen   |   Spiegel gedachten   |    verleden   |   naamloos vennootschap   |   Grote steden   |   Achterover leunen   |   bretagne   |   donder en bliksem   |   Geloof er niks van   |   ik ben kwaad   |   cynisme   |   In de wolken   |   Oversteek zonder einde   |   Kasteelmysteries   |   De auteur gaat vertrekken   |   The auteur
Granieten wanden
Monumenten zijn een beeld voor de toekomst, hoe koud ze ook mogen stralen,  
oorlog zit de mens in het bloed, doch de zoete vrede moeten we gaan halen.
   
 Indruk­wekkend ligt het monumentaal gebeiteld gesteente verborgen,
met het verhaal, nooit meer, daar zal deze generatie voor moeten zorgen.
   
Met dat geweld en onverdraagzaamheid die ons volk destijds deed ontstaan,
zijn landen gespleten, maar nog erger, vele dromen zijn verloren gegaan.
   
Fluisterend kruipt de warme wind omhoog langs de granieten wanden,
smachtend naar die sterke band met die door haar vertrapte landen.
   
En die mensen die er toen waren lopen bedrukt en met het hoofd omlaag,
vergeten zullen jullie het niet, maar vergeef ons met de dag van vandaag.
    
Vele generaties zullen vergaan eer de herinnering is gesleten,
achteraf praten is makkelijk, dat hebben we toch wel geweten.