| Darkplace, a place with poetry and history |
| | home |
 |
| De blauwe slofjes |
Aan de weledele en met arendsogen uitgeruste Harry Timmermans Kijk eens aan, het is dan eindelijk toch gebeurt,
Harry heeft me te pakken, maar daarom niet getreurt.
Juichend krijste hij, sufferd, ik heb je en nu ben je zuur, maar pas op, Harry, ook de gevolgen worden voor jou wellicht duur.
Ja, ik ben nu dankzij mijn onver
antwoordelijk, intolerant dom gedrag,
betrapt door onze geldschieter, door Harry en zijn dwingend gezag.
Want ik dacht nu wel, ik ren gauw over de tegels naar mijn rasterboek,
maar Harry stond te gluren achter het glas, in de drukbezochte snoephoek.
Ik vloog daar als een raket zonder de blauwe slofjes door het bad,
haha, dacht hij volgens mij, die is erbij, nu is hij toch nat.
En toen ik aangekleed en wel voor de balie ben verschenen,
was volgens hem mijn gezag als toezichthouder helemaal verdwenen.
want voor dit ongetwijfeld stomme gedrag en akelig gedonder,
kreeg ik een behoorlijke uitbrander, eigenlijk is dat ook geen wonder.
Natuurlijk beloof ik beterschap, het zal in de toekomst niet meer gebeuren,
dat ik met de schoenen binnenkom in het bad, jij hoeft niet meer te zeuren.
Maar let op, misschien dat jij nog wel eens zo'n foutje zult maken,
wat zul je dan schrikken, als ik het hele zwembad bij elkaar ga kwaken.
Want met dit geschreven gedicht is de story nog niet echt afgelopen,
eens zullen de mensen in het bad weer zeggen, kijk Harry is afgedropen.
Dan ben jij aangelopen, niet met de slofjes aan de voeten, maar in de hand,
maar halverwege sta je stil, als ik ga brullen vanaf de waterkant.
Dan zul je denken, hé, dit heb ik volgens mij eerder gehoort,
dat was toen met Leo, toen ik hem de grond in heb geboord.
MET VRIENDELIJKE GROET,
NextBack